IASB stemt voor uitstel van de invoering van IFRS 17 met één jaar

Op 14 november heeft de IASB voorgesteld om de invoering van IFRS 17 met één jaar uit te stellen. Ook het uitstel voor de implementatie van IFRS 9 is met één jaar verlengd. Dit betekent dat de implementatiedatum voor beide standaarden nu wordt gesteld op 1 januari 2022.

Sinds de publicatie van IFRS 17 in mei 2017 is er veel feedback vanuit de industrie gekomen over mogelijke implicaties bij de implementatie van de standaard. Op basis hiervan heeft de IASB geconcludeerd dat een jaar uitstel nodig is om mogelijke aanpassingen aan de standaard te kunnen doorvoeren.

IFRS 17 wijzigingen

In oktober heeft de IASB de volgende criteria vastgesteld voor het evalueren van mogelijke wijzigingen in IFRS 17.

• Een wijziging zou niet leiden tot een aanzienlijk verlies van bruikbare informatie voor gebruikers van jaarrekeningen in vergelijking met die informatie die zou zijn verstrekt door IFRS 17. Elke wijziging moet voorkomen dat:
  • Relevantie en getrouwe weergave van informatie in de jaarrekening vermindert;
  • Vergelijkbaarheid binnen IFRS 17 of tussen IFRS standaarden vermindert; of
  • Complexiteit toeneemt en daardoor minder begrijpelijk wordt voor gebruikers van jaarrekeningen.
• Wijzigingen mogen de ingezette implementatieprocessen niet onnodig verstoren of resulteren in onnodige vertragingen bij de implementatie van IFRS 17.

In de komende maanden zal duidelijk worden of en welke aanpassingen er nodig zijn aan IFRS 17. De basis voor mogelijke aanpassingen is de lijst met 25 punten die tijdens de Board meeting in oktober is besproken. Een aantal van deze punten zijn gerelateerd aan de 11 issues en oplossingen die het CFO Forum heeft aangedragen.

Kansen door uitstel IFRS 17

Uitstel van de invoering van IFRS 17 en IFRS 9 geeft verzekeraars meer tijd om een aantal belangrijke onderwerpen verder uit te zoeken en uit te werken, zoals de keuze voor de toe te passen rentecurves en de methodologie voor de Risk Adjustment. Hier zien we tot dusverre beperkte ontwikkelingen in de Nederlandse markt, terwijl bijvoorbeeld de toe te passen rentecurves bij de transitie in grote mate de hoogte van de CSM gaan bepalen.

Daarnaast biedt het uitstel ruimte om de keuzes voor de transitiemethode beter te analyseren en gedegen onderzoek te doen naar beschikbaarheid van data. Dit alles in samenhang met de uitdagingen aan systemen en modellen, zoals het kunnen berekenen van de CSM op polisniveau.